Крыжадзюбы

Я пайшоў на ўзбуджаны гоман лесарубаў.

На снезе ляжала толькі што зваленая старая елка. Адзін лесаруб трымаў у руках круглае цёплае гняздо. Паўголыя птушаняты спалохана пазіралі на людзей.

Я растлумачыў, што такі выпадак не надта і рэдкі. Увесь сакрэт у тым, што гэтыя птушкі жывуць высока на дрэвах. Іх гнёзды людзі знаходзяць толькі тады, калі зваляць дрэва.

Мы вырашылі ўзняць гняздо на суседняе дрэва.

На наступны дзень я зноў прыйшоў у лес. Цікава было даведацца, ці знайшлі птушанят бацькі.

— Усё ў парадку. Вось толькі чамусьці бацькі рэдка кормяць іх, — здзіўлена адзначылі лесарубы.

Я паведаміў, што крыжадзюбы кормяць дзяцей зробленай у валлячку кашкай з хвойнага насення. I шмат часу затрачваюць на здабычу зярнят з мерзлых шышак.

Да елкі ў гэты час прыляцелі дзве чырванаватыя птушачкі, трошкі болыныя за вераб'я. У гняздзе пачуўся тонкі піск.

Лесарубы пачалі разыходзіцца па сваіх месцах. (140 слоў)

Паводле Р. Ігнаценкі.