Артыстка

Кінастудыя здымала фільм пра вайну. Рыхтаваўся эпізод пра бежанцаў. У назначаны дзень людзей сабралася многа. Рэжысёр растлумачыў, як апрануцца, што ўзяць з сабой.

Асабліва шчыравала бабка Мар'я. Яна завязала тую хустку, у якой хадзіла ў бежанцы, клунак сабрала. 3 бабкай збіраўся ісці ўнук Косця. Яму цяпер было столькі гадоў, як у вайну яго бацьку, сыну бабкі Мар'і, якога забілі немцы.

Калі жыхары вёскі выйшлі на дарогу, карціна атрымалася такой, як у сорак першым. У бабкі Мар'і аж забалела сэрца. Успомнілася ўсё, як было ў вайну. А ў гэты час артысты, апранутыя ў нямецкую форму, схапілі яе ўнука і пацягнулі з дарогі ў лес. I бабка Мар'я загаласіла, падалася ўслед за ўнукам. 3 вачэй паліліся непадробныя слёзы. Яна не бачыла апарата, які здымаў яе буйным планам. Пасля спецыялісты, якія глядзелі фільм, казалі, што артыстка вельмі добра, праўдзіва сыграла эпізод. (140 слоў)

Паводле Л.Арабей.