Улазіны

Яшчэ ён не пусты, наш куфар старажытны. Цвіце ў ім лён густы і каласіцца жыта.

П. Панчанка.

Улазіны

Улазіны — гэта не толькі свята, але і рытуал, які мае сімвалічны сэнс.

Звычайна ўлазіны, або наваселле, спраўлялі ў поўню, каб у новай хаце ўсяго было поўна: хлеба, грошай, збожжа, дзяцей. Ноччу перад улазінамі пускалі ў хату кошку і пеўня, каб яны прынялі на сябе зло, што магло пасяліцца ў новай хаце.

Гаспадар кідаў у хату клубок нітак і, узяўшыся за нітку, уваходзіў сам. Пасля, падаўшы пояс, зацягваў за сабою ўсю сям'ю.

Найперш у новую хату са старой урачыста пераносілі агонь у гаршку з вуголлем, потым запальвалі свечкі і ўносілі абразы. Сімвалічным быў і перанос са старой хаты качаргі, чапялы, вілак, лапаты для хлеба. Новая печ павінна была адразу ж працаваць. Гаспадыні трэба было выграбаць вуголле, ставіць у печ і даставаць чыгуны.

Ганаровае месца ў рытуале наваселля займала дзяжа. Яе ставілі на покуці — самым шаноўным месцы, дзе вісяць абразы і куды садзяць дарагіх гасцей. (144 словы)

Паводле Я. Сіпакова.