Хлеб

Хлеб у хаце беларуса — гаспадар, у працы — сябра, а ў да розе — таварыш.

Ён галоўны на нашым стале. Беларусы заўсёды ставіліся да хлеба з вялікай павагай і пашанай.

Для беларусаў вялікім грахом лічылася скідваць на падлогу хлебныя крошкі. Мы іх акуратненька збіралі, елі самі ці адда валі птушкам.

У Старажытным Егіпце сонца, золата і хлеб абазначаліся ад ным значком — кружочкам з кропкаю ў ім. Сонца, золата і хлеб. Усё самае важнае. I ў нас гэтак лічылася. Толькі парадак быў крыху іншы: хлеб, сонца, золата. Бо словы «жыта» і «жыццё» маюць у беларусаў адзін і той жа корань.

У беларусаў быў культ зерня, і людзі пакланяліся яму. Мы заўсёды помнілі, што кожнае зернетка старэйшае за нас, і веда лі, што яно вечнае. Яно тысячагоддзямі захоўвае ў сабе жыццё. Заўсёды гатова нарадзіць колас. Зярняты, знойдзеныя ў грабні цах фараонаў, праз тысячы гадоў кінутыя ў зямлю, прарасталі і давалі ўраджай. (143 словы)

Паводле Я. Сіпакова.