Спасцігаю мудрасць маміных урокаў

Жыву на зямлі, хаджу пад сонцам, блаславёная Богам і ма май. У мамы адметны погляд на ўсё. Вучыць яна нас тактоўна, часцей уласным прыкладам. Акуратная, імкнецца прывіваць гэтую рысу нам: «Хату, дзеткі, у чысціні трымайце: зранку і ўвечары падмятайце. Ноччу Божая Маці ходзіць, няёмка ёй на пясок ступаць, а яна ідзе сям'ю блаславіць». Уражаная па чутым, я трэсла саматканыя ходнікі болып чым трэба, каб было ўтульна, чыста.

Светлая і добрая душа маці стварае хараство вакол сябе. Квет кі — яе стыхія. У агародчыку растуць півоні і вяргіні, астры і маргарыткі, ружы і рамонкі. Побач лясныя ландышы стаіліся пад кустом арэшніку, вабіць пахам прымятая зуброўка і дзіва сіл. Лекавыя травы мама сушыць і зімой частуе нас духмянай гарбатай. Любіць мама ставіць букеты. Сціплыя, з палявых кве так, яны аздабляюць няхітры інтэр'ер вясковай хаты. Мама не шкадуе кветак, бо калі дорыш іх людзям, то кветкі шчырэй цвітуць. (143 словы)

Паводле Н. Дрык.